Beïnvloeden van verzadiging door vaste of vloeibare triglyceriden in een emulsie

In onze voeding bepalen triglyceriden een groot deel van de sensorische eigenschappen van voedingsmiddelen. Ze dragen bij aan de structuur, het mondgevoel en het smeltgedrag van etenswaren. Triglyceriden bestaan uit een glycerol molecuul (‘ruggengraat’) met daaraan drie vetzuurmoleculen. In het lichaam worden ze afgebroken door pancreas-enzymen, waarna ze in de darmen worden opgenomen in de bloedbaan. Tot op heden zijn er nog weinig humane studies gedaan waarbij specifiek gekeken is naar de vaste of vloeibare vorm van triglyceriden in de voeding in een emulsie, los van de dikte van die emulsie, of van de vetzuursamenstelling van die emulsie of ketenlengte van de vetzuren of van de plaats van de verschillende vetzuren aan de glycerol-ruggengraat.

Onderzoeksopzet

Triglyceriden kunnen zich bevinden in een vaste of vloeibare staat, en zijn in de praktijk vaak een combinatie van beide. In een recente studie hebben wetenschappers onderzocht of de vorm van de triglyceriden invloed heeft op de snelheid van vertering in de maag en de mate van verzadiging. Om dit te onderzoeken gaven onderzoekers 15 gezonde deelnemers tijdens twee bezoeken een shake (in de vorm van een emulsie) met de triglyceriden in gekristalliseerde vaste vorm, ofwel in vloeibare vorm. De emulsies zelf waren beide even dik en even vloeibaar. Tot 6 uur na consumptie werd op regelmatige intervallen metingen uitgevoerd. Gemeten werd zowel de subjectieve verzadiging (vragenlijsten; ‘hoe vol voelt u zich’, ‘hoeveel honger heeft u nu?’), als maaglediging, en plasmagehaltes van hormonen geassocieerd met honger en verzadiging (o.a. ghreline en leptine).

Resultaten

De auteurs concluderen op basis van de ingevulde vragenlijsten, hormonale bloedwaarden, en maaglediging dat de emulsie met triglyceriden in vloeibare vorm sneller een verzadigingssignaal, alsook een hoger verzadigingsgevoel geeft, en dat dit ‘volle’ gevoel langer aanhoudt, dan bij een emulsie met triglyceriden in vaste vorm. Zo was bijvoorbeeld het gehalte van zowel het hongerhormoon ghreline als de piek van de triglyciden-bloedwaarden aanzienlijk lager na de shake met de ‘vloeibare triglyceriden’.  

De vorm van de triglyceriden had dus een significant effect op de reactie van het lichaam na consumptie (postprandiale metabolisme), en daarmee mogelijk op ziekterisico. Het verlengen van het verzadigingsgevoel en verlagen van de piek in triglyceriden-bloedwaarden direct na consumptie zijn interessante bevindingen en bieden aanknopingspunten voor verder onderzoek naar de rol van vetten in voeding op de eetlust en het ontstaan van hart- en vaatziekten.

De samenvatting van de studie is hier te vinden.