Effectiviteit vitamine D2 versus vitamine D3

Vitamine D2 versus D3 

Vitamine D komt in voedingsmiddelen voor in twee vormen: ergocalciferol (vitamine D2) en cholecalciferol (vitamine D3). Beide worden gevormd onder invloed van zonlicht. Vitamine D2 is aanwezig in bepaalde paddenstoelen en schimmels, terwijl vitamine D3 wordt gevormd in de huid van mensen en dieren en van nature voorkomt in dierlijke producten als eieren en vette vis. Voor supplementen en het verrijken van voedingsmiddelen kunnen zowel vitamine D2 als vitamine D3 worden gebruikt. Gezien de stijgende interesse in plantaardige voedingspatronen wint het gebruik van vitamine D2 aan populariteit. Beide vitamine D-vormen zijn actief, en doen dus hun werk in het lichaam. Eerdere review-onderzoeken toonden kleine verschillen tussen vitamine D3 en vitamine D2 in de mate waarin ze bloedserumwaarden verhogen. Daarnaast waren er aanzienlijke verschillen tussen de studies. Zo werd vitamine D toegediend volgens verschillende regimes, zowel in eenmalige hoge dosissen als volgens maandelijkse, wekelijkse en dagelijkse schema’s met lagere dosissen. 

Studie 

Een nieuwe publicatie beschrijft de resultaten van een Nederlandse meta-analyse waarin de effectiviteit van beide vitamine D-vormen is vergeleken in gerandomiseerd gecontroleerd onderzoek onder gezonde volwassenen, waarbij de supplementen regelmatig (d.w.z. dagelijks en wekelijks) werden toegediend. De studie maakt een vergelijking tussen de mate waarin vitamine D2 en vitamine D3 de totale vitamine D-bloedserumwaarde van het metaboliet (totaal 25(OH)D) verbeteren. Daarnaast meten ze of er een verschil is tussen in hoeverre vitamine D2 het bloedgehalte aan 25(OH)D2 kan verhogen versus de verandering in 25(OH)D3 na vitamine D3-suppletie, en welke factoren het verschil in effectiviteit veroorzaken.  

Resultaten  

Analyse van de resultaten van 20 interventiestudies toonde aan dat dagelijkse suppletie met vitamine D3 effectiever was dan vitamine D2 in het verhogen van de totaal 25(OH)D-concentratie. De gemiddelde verandering in totaal 25(OH)D-bloedserumwaarde was 40% (10,4 nmol/L) lager na vitamine D2 inname, dan na vitamine D3-inname (95% CI: −14.62, −6.16; P < 00001). Wel was vitamine D2 net zo effectief in het verhogen van 25(OH)D2 als vitamine D3 was in het verhogen van 25(OH)D3. Lichaamsgewicht bleek deze resultaten significant te beïnvloeden; boven een BMI > 25 kg/m² werd er geen verschil meer aangetoond in de effectiviteit van vitamine D2 versus D3. Ook de baseline vitamine D-status bleek relevant. Zo was de werkzaamheid van de dagelijks gedoseerde vitamine D2 en vitamine D3 niet significant verschillend wanneer een groot deel (>60%) van de deelnemers een lage 25(OH)D-concentratie had (<50 nmol/L) bij aanvang. 

Conclusies 

Vitamine D3 uit dierlijke bronnen blijkt effectiever te zijn in het verhogen van de totaal bloedserum vitamine D-waarde dan het plantaardige vitamine D2, zowel toegediend als eenmalige hoge dosis dan als toegediend in een lagere dosis of in dagelijkse of wekelijkse frequentie. Vitamine D2 en D3 hadden wel een vergelijkbaar effect op hun respectievelijke metabolieten. 

Bij mensen met overgewicht en obesitas (BMI > 25) en in populaties met overwegend deelnemers met een lage vitamine D-status verdween dit verschil in effectiviteit tussen de beide vitamine D vormen. Hierbij zou het kunnen dat deze beide omstandigheden onderling gerelateerd zijn.   

De volledige studie is HIER te vinden.